“Paarden in topvorm, team mist de sfeer die de ruiters meebrengen”
“De lente is zo mooi hier in het zuiden van Albanie”, verzucht Kristina. “Wilde bloemen, fris water, groene heuvels en valleien, vrolijke dieren en attente mensen. Nooit de tijd gehad om het op te merken.” Het is haar antwoord op de vraag of de coronacrisis naast ellende misschien ook nog wat goeds brengt.
Kristina is met haar man Aurel één van de grondleggers van een bijzondere stal. Bijzonder, omdat de kudde paarden in het wild leeft, rond de stal, in het weidse berglandschap van Zagoria. En omdat de tochten door onontdekt gebied gaan, waarbij ruiters en paarden overnachten bij mensen thuis. Een formule die veel mensen aanspreekt, en niet in de laatste plaats Nederlanders en Belgen.
Dat is precies ook iets wat Kristina, Aurel en de teamgenoten Ilir, Olti, Afrim, Keti, Esat, Sofia en Kristi missen: de sfeer die de ruiters meebrengen, met de bonte mix van achtergronden en talen, en de verhalen die worden gedeeld. “Ik hoop dat alle Nederlandse en Belgische ruiters die we inmiddels hebben leren kennen gezond en wel zijn”, zegt ze. “En ook iedereen die dit jaar boekte maar jammergenoeg niet kon komen. We hopen dat we iedereen hier de komende maanden weer kunnen ontvangen.”
Testritten
Stilzitten doet Kristina’s team intussen niet. Ze kregen speciale vergunningen om de paarden te kunnen verzorgen ondanks de lockdown. “Voor de paarden veranderde corona niets”, zegt Kristina. De paardentandarts, de wormenkuren, de vaccinaties, de training en niet in de laatste plaats het rijden – alles ging door volgens plan. Daardoor zagen ze elkaar elke dag.
“Onze stal ligt ver van de bewoonde wereld – we waren zonder dat we het beseften eigenlijk al sociaal geïsoleerd. We hebben dagenlang ritten gemaakt, zonder iemand tegen te komen. We stelden een rooster op om te rijden met de paarden die we inzetten bij de trektochten. We hebben heel veel testritten gemaakt, langs nieuwe paden, culturele hoogtepunten, monumenten, bestemmingen. Zo hebben we de paarden in vorm kunnen houden. Tegelijkertijd hebben we de trektochten op een paar punten aangepast, zodat ze beter te doen zijn voor de paarden, en ons aanbod van korte tochten, vooral voor de lokale markt, uitgebreid”, vertelt Kristina.
Nieuwe begeleider: hond
Maar er gebeurde nog meer. “We hebben twee driejarigen zadelmak gemaakt. We hebben een hond getraind om mee te gaan op trektocht, iets waarvan we niet hadden gedacht dat we er ooit tijd voor zouden hebben. En we hebben twee merrieveulens geboren zien worden, Bora en Flatra.”
Wat echt anders is, is het contact met de families in de bergdorpjes, die normaal gesproken in deze tijd de groepen ruiters en paarden ontvangen. Elkaar zien was niet mogelijk vanwege de quarantaine en er is geen internet. Alleen via de telefoon konden ze elkaar spreken. “Maar het gaat ze allemaal goed en ze hebben de tijd gebruikt om het mooier te maken in en om hun huizen. Ze kijken erg uit naar het moment dat er weer ruiters en paarden mogen komen.”
Raki
Misschien kan dat van de zomer al zijn. Het lijkt erop dat in Albanië, met 3 à 4 nieuwe coronapatiënten per dag in het hele land, de piek voorbij is. In Gjirokaster in het zuiden zijn helemaal geen besmettingen geregistreerd. Naar verwachting gaan op 20 mei eerst de grenzen met de buurlanden open, waarna half juni die met alle andere Europese landen volgen. Kristina en haar teamgenoten kijken daarom reikhalzend uit naar het moment dat ze weer nieuwe groepen ruiters kunnen ontvangen, en wel op de traditionele manier: met een ronde van de allerbeste raki.
Lees meer over de reizen van Kristina: de Karavaanroute , paardrijden in prachtig Albanië,
